Handbal: wedstrijd verslag 12-10-2025, Uitwedstrijd tegen Voice

De wedstrijd stond helaas weer gepland op een nogal onhandig tijdstip, waardoor we met van alles rekening moesten houden. Zulke tijden zijn vaak niet ideaal, want de kids hebben er dan al een hele dag op zitten. Persoonlijk speel ik liever in de ochtend — dan zijn ze nog lekker energiek en scherp.

Aangekomen in Nijkerk bleek de hal er eentje te zijn die rechtstreeks uit het Oostblok-tijdperk leek te komen. De wisselbankjes waren klein en stonden dicht op de tribune, en de oude houten vloer was allesbehalve prettig om op te vallen. En dat vallen gebeurde helaas vaak bij mijn spelers… maar daarover later meer.

Als je naar de teams kijkt, zie je toch altijd wel een fysiek verschil tussen ons en onze tegenstanders. Veel teams spelen met dispensatiespelers, wat het verschil alleen maar groter maakt. En wij hebben het nu eenmaal wat moeilijker tegen fysiek sterke tegenstanders.

De wedstrijd begon al apart: de tegenstander wilde met een bal spelen waar hars op zat. Beetje vreemd, want dat is alleen toegestaan in bepaalde hogere klassen bij de B-jeugd — en daar spelen wij niet in. Bovendien spelen wij nooit met hars, wat ook invloed heeft op de manier van gooien. Gelukkig werd er niet moeilijk over gedaan toen wij aangaven dat we dat liever niet wilden.

Tijdens de wedstrijd werd het al snel duidelijk dat het fysieke verschil groot was. Onze spelers lagen regelmatig op de grond, simpelweg omdat er erg hard verdedigd werd. Hard in de zin van: hier had gewoon voor gefloten moeten worden. Helaas gebeurde dat niet, waardoor zij op die manier konden blijven verdedigen en het voor ons moeilijk werd om te scoren.
Naar mijn mening hadden de scheidsrechters vaker moeten fluiten voor overtredingen — en ook wat meer gele kaarten en twee minuten tijdstraffen mogen uitdelen.

Maar ja, op het moment dat er een duidelijk fysiek verschil is, lijkt de keuze vaak te vallen op het voordeel van de sterkere spelers, in plaats van bescherming van de minder fysieke.

Over het algemeen speelden we best aardig, maar we moeten echt leren om niet te ‘lief’ te zijn in de verdediging. Dat zien we helaas iets te vaak gebeuren.

Toen ondergetekende een rode kaart kreeg voor commentaar op de scheidsrechter, kwam er eindelijk wat vuur in de ploeg. Vanaf dat moment begonnen we echt te knokken en de tegenstander aan te pakken. Eigenlijk is dat de felheid die ik de hele wedstrijd wil zien — niet pas aan het eind.

Het was uiteindelijk een enerverende wedstrijd, die we nipt verloren. Er zal nog wel even over nagepraat worden, maar ik laat het hierbij en richt mijn blik weer op de volgende pot.